نخستین شکارچی هوایی

روز نوزدهم شهریور ماه سال 1359 ، زمانی که درگیری‌های پراکنده هوایی و تجاوز هواپیماهای عراقی به حریم هوایی ایران به اوج رسید، ستوان پاشاپور در کابین عقب هواپیمای «اف- ۱۴» به خلبانی سرگرد «محمدرضا عطایی» (درجه‌ها مربوط به آن زمان است) مشغول گشت هوایی  بود. هواپیماهای عراقی بازی خطرناکی را آغاز کرده بودند. آن‌ها با علم به اینکه ستاد مشترک ارتش ایران اجازه رهگیری و انهدام هواپیماهای عراقی را در عمق خاک عراق به خلبانان ایرانی نمی‌دهد. ساعت‌ها در خطوط مرزی پرواز می‌کنند و توجه اف۱۴ها را به خود جلب می‌کنند. درست زمانی که تامکت اقدام به رهگیری هواپیمای عراقی کرده خلبان عراقی تغییر جهت داده و وارد مرز عراق می‌شود.

زمانی که عطایی و پاشاپور تصمیم می‌گیرند برای سوختگیری بجای اصفهان در دزفول لندینگ (فرود) کنند، رادار دزفول به خلبانان اف-۱۴ اعلام می‌کند که یک هواپیمای عراقی در فاصله 50 مایلی پشت سر شما است. عطایی از رادار دزفول استعلام می‌کند که آیا این هواپیما قطعا دشمن است؟ بعد از دقایقی از طریق افسر رادار اعلام می‌شود که هواپیما قطعا عراقی است و از همدان به سمت دزفول (شمال به جنوب) پشت سر شما پرواز می‌کند.

این نخستین باری بود که خلبانان عراقی جرأت می‌کردند تا این اندازه وارد خاک ایران شوند. عطایی تصمیم به درگیری می‌گیرد و به کابین عقب ستوان پاشاپور می‌گوید: «بهروز بزنش!».

زمانی که پاشاپور موشک را فایر(شلیک) می‌کند با صدای مهیبی موشک از هواپیما جدا می‌شود. از آنجایی که خلبانان تا آن روز تجربه شلیک موشک «فینیکس» را نداشتند تصور کردند که موشک عمل نکرده و افتاده است. آن‌ها اطراف هواپیما را نگاه می‌کردند تا ببینند موشک در چه موقعیتی قرار دارد که ناگهان سرگرد عطایی مشاهده می‌کند موشک مرگبار فینیکس با سرعت ۵ ماخ از زیر هواپیما جدا شده و با دود غلیظ به سمت هواپیمای عراقی حرکت می‌کند.(موشک فینیکس ابتدا از هواپیما جدا شده و ظرف چند ثانیه با فعال شدن رادار به سوی هدف حرکت می‌کند).

ثانیه شمار برخورد موشک درون کابین فعال می‌شود و لحظاتی بعد هواپیمای عراقی از رادار محو و تکه تکه شده و سقوط می‌کند. این نخستین شکار رسمی جنگنده‌های اف-۱۴ بود که 12  روز پیش از شروع رسمی جنگ به ثبت می‌رسد.

نخستین خلبانان ایرانی که شبانه در آسمان سوختگیری کردند

شهید «هاشم آل‌آقا» و سرتیپ «حسن افغان‌طلوعی» نخستین خلبانان ایرانی بودند که موفق به انجام سوختگیری هوایی در شب با هواپیمای اف-۱۴ شدند.  

مختصری از زندگی‌نامه لیدر پروازی بی‌نظیرترین عملیات هوایی جهان

«فرج‌الله براتپور» مهر سال 1360 جانشین پایگاه ششم شکاری بوشهر شد و سال 1362 به دانشکده فرماندهی ستاد رفت و سپس به مدت دو سال فرمانده پایگاه همدان شد. بعد از آن به مدت پنج سال و نیم فرمانده منطقه هوایی شیراز بود و در آخر هم به مدت چهار سال و نیم رئیس اداره بازرسی نیروی هوایی بود تا این که بازنشسته شد.

فرج‌الله براتپور بدون شک یکی از بزرگترین و سرشناس‌ترین خلبانان تکخال جنگنده اسطوره‌ای فانتوم در دنیا است.

سرتیپ خلبان براتپور، درباره روز عملیات «اچ‌3»  که از بی‌نظیرترین عملیات هوایی جهان است  می‌گوید: «برنامه اجرای مأموریت طوری طراحی شده بود که حمله در زمان تعویض شیفت نیروهای عراقی انجام شود. با توجه به اینکه نمی‌خواستم کسی از این مأموریت بویی ببرد از مدتها قبل به فکر آماده نگه داشتن تعدادی هواپیما برای انجام این عملیات بودم و حتی مهماتی را که از مأموریت‌های قبلی باقی مانده بود دستور دادم انبار کنند و بدین صورت روز عملیات تعداد 10 هواپیمای مجهز به بمب آماده عملیات بودند.

 در آن روز حتی دستور دادم تا تمام ارتباطات مخابراتی پایگاه و منازل سازمانی نیز قطع شود. در این مدت سعی می‌کردم تا همه چیز را عادی جلوه دهم. حتی وقتی خلبان ایرج عصاره که از خلبانان خوب پایگاه بود از من مرخصی خواست با او موافقت کردم.»

موفق‌ترین تکخال‌زن جهان

زنده‌یاد امیر سرتیپ دوم «جلیل زندی»‎ روز ۱۲ اردیبهشت ماه سال ۱۳۳۰ در شهرستان گرمسار متولد شد.

زندی خلبان قهار شکاری «تامکت» و تکخال برتر نیروی هوایی ایران بود. او که در تمام دوران جنگ به خدمت مشغول بود، دارای کارنامه درخشانی است و  رکوردهایی که در شکار جنگنده‌های عراقی بر جای گذاشت عنوان بهترین تکخال تامکت جهان را برایش به ارمغان آورد.

او اگرچه ابتدا با فانتوم پرواز می‌کرد، اما شهرتش بیشتر به‌عنوان خلبان جنگنده F-14 است.وی دارای دست کم 9 پیروزی هوایی تایید شده و 2 پیروزی احتمالی است. این لیست بلندبالا شامل چهارفروند میگ 23، دو فروند سوخو 22، دو فروند میگ 21 و سه فروند میراژ اف1 است.از این رو او به عنوان موفقترین خلبان شکاری ایرانی و موفقترین خلبان اف-۱۴ شناخته می‌شود.

سرانجام عقاب تیزپرواز آسمان ایران، موفقترین خلبان شکاری ایرانی و تکخال تامکت جهان پروازی ابدی را آغاز کرد. تیمسار جلیل زندی در 12 فروردین ماه سال ۱۳۸۰ در جریان یک سانحه رانندگی در جاده هراز و در منطقه رودهن یا یک دستگاه کامیون تصادف کرد و به همراه همسرش زهرا محب شاهدین جان باخت. از وی سه فرزند پسر به یادگار مانده است.